Ooit had ik een vrouw, beter gezegd, ooit had zij mij
Zij toonde haar huis, tamelijk fout, Noors dennenhout
Ze vroeg of ik bleef want ik gaf haar een prettig gevoel
Ik keek goed de kamer rond maar vond geen enkele stoel
Ik zat op ’t tapijt, doodde de tijd met rode wijn
Na een lang gesprek, zet ze zich recht, tijd voor ons bed
Ze zei dat ze ’s morgens moest werken en schoot in de lach
Ik kroop naar de badkamer en sliep een gat in de dag
Toen ik wakker werd, was ze verdwenen, ik was alleen
Ik maakte een vuur, tamelijk fout, Noors dennenhout