Judith en Holofernes

lied

Judith en Holofernes … Ze sneed z’n hoofd af met een mes

Haar meid stond erop te kijken hoe dat koelbloedig meisje

Haar volk bevrijdde door zijn hoofd eraf te snijden

 

Haar handeling was vastbesloten. Het bloed kwam uit zijn keel gespoten.

Ze keek geconcentreerd en rustig, niet hatelijk en niet moordlustig

Hij wachtte op een wilde nacht maar dit … kwam onverwacht

 

Zijn leger kon het niet geloven dat zij hun opperhoofd onthoofdde

Ze nam het hoofd mee in een wikkel. Zijn hoofdeloze lijf bleef liggen

De soldaten sloegen op de vlucht en keerden nooit meer naar Judea terug.

Intergalactic pre-chorus lovers

inspiratiebronnen, , ,

In ons artikel over het voor-refrein of pre-chorus gaven we als voorbeeld het nummer Delay van Intergalactic Lovers. Wij zijn grote fan van deze Belgische band, die als een van de weinige niet meteen zijn Vlaamse klei verraadt door steenkolenengels te hanteren, het steunend stemgeluid van Tom Barman te imiteren of zeer origineel lo-fi-hip te zijn met melodica of xylofoon. In alles klinkt Intergalactic Lovers professioneel, zonder evenwel te vervallen in afgeproduceerde middelmaat. ’t Is gewoon een supergoeie band, die met de drummer en de zangeres twee sterren in huis heeft en met de gitarist en de bassist twee muzikanten die weten wat ze kunnen en – Rudy Smidts nog aan toe – vooral wat ze niet kunnen.

Lees verder Intergalactic pre-chorus lovers →

Het “voor-refrein” of pre-chorus

lessen, , , , ,

In onze artikelenreeks “Hoe schrijf ik een lied” blijkt het stuk over structuur het vaakst gelezen. In dat artikel leggen we uit dat een klassieke liedstructuur in de pop/rock er grosso modo als volgt uitziet: intro-strofe-refrein-strofe-refrein-brug-refrein-solo-refrein-outtro. Daar zijn natuurlijk heel wat variaties op mogelijk … Lees verder Het “voor-refrein” of pre-chorus →

Joan Armatrading

Geen categorie,

In de jaren 80 was Joan Armatrading eventjes populair genoeg om tot me door te dringen, met “Rosie” (1980) en vooral “I’m lucky” (1981). Daarmee zat ze voor mij in de categorie van semi-one-hit-wonders die mijn wonderjaren opvrolijkten, zoals Janis Ian met haar “Run too fast, fligh too high” en Randy Crawford van “One day I’ll fly away”. Ik weet nog niet hoe het zit met die laatste twee dames, maar Joan Armatrading deed ik daarmee danig tekort.

Lees verder Joan Armatrading →

Dionne Warwick

Geen categorie,

’t Moet niet altijd Dusty Springfield zijn. De tante van Whitney Houston kon er ook wat van, net als haar vaste leverancier Burt Bacharach. Volgens de overlevering heeft hij haar ontdekt: ze kon moeiteloos zijn ritme- en toonaardveranderingen aan.

Niet alles doorstaat de tand des tijds maar anderzijds heeft onze tijd zo rotte tanden dat ik met plezier de hagelwitte lach van Dionne Warwick in herinnering breng:

Rudy’s blueskaffée

lied, ,

Een maand geleden gaf Radio Plasky de voorzet met een vertaling van “Smokey Joe’s café” van The Robins:

Maestro, muziek!

Het heeft een tijdje geduurd, onder meer omdat ik een nieuw opnameprogramma heb geïnstalleerd: Audacity. Ik heb wat gepeuterd aan de vertaling en ik vrees ook dat ik niet helemaal aan de Plasky’s sfeermatige verwachtingen zal voldoen, maar soit, hier is hij dan, de opname van “Rudy’s Blueskaffée”:

Lees verder Rudy’s blueskaffée →