In september vorig jaar stierf Wouter, mijn schoonbroer, aan een hartstilstand tijdens het sporten. Hij was vooral vader van vier kinderen, echtgenoot en good cop, maar voor mij persoonlijk was hij een gids in het schitterende berglandschap van de Drôme de Provence, waar ik een paar keer per jaar de wielertoerist uithing.

Met permissie van zijn vrouw volgt hier mijn ode aan Wouter. Ik hoop ook dat zijn kinderen er iets aan hebben. Hopen dat hij terugkomt, kunnen we niet.