Dit weekend waagde de helft van Stanza zich aan het musical-genre. Dat moet niet al te letterlijk genomen worden: het ging gewoon om het bekijken ervan. En kijken was wel de hoofdmoot want Spamalot, de nederlandstalige versie van Eric Idle’s, euh, Spamalot, sprak vooral mijn oog aan. Dat kwam niet omdat er vals gezongen werd, maar vooral omdat het een wervelend en absurd schouwspel was en waarvan ik, om mij verder van het musical-genre te behoeden, vermoed dat andere musicals er graag toch wat verder vanaf blijven.
Lees verder Spam? Ja, graag! →