Mijn grootouders hebben elkaar leren kennen op de trein naar Brussel. Op die trein was een wagon gereserveerd voor mensen die graag zingen. Zo troffen de zangers elkaar in de zangwagon en kon de rest elders zijn krant lezen. Ik ben een vooruitgangsoptimist maar we zijn toch wel wat kwijtgeraakt onderweg. De zangmicrobe werd doorgegeven: aan de wekelijkse koffietafel in de Veldekenstraat in Lebbeke kon je het oude lied nog regelmatig horen. Als tiener was ik niet bijster enthousiast over de archaïsche taal en dito toonzetting. Ik zong liever van Bigmouth strikes again dan van den boemlala. Lees verder Grootmoeders liedjes – (1) De blinde soldaat →