In 2005 en 2009 deed Hermitage mee aan de Nekka-wedstrijd, met beperkt succes. Dit jaar lijkt gezegend voor onze stads- en lotgenoten. Ze wonnen de publieksprijs van het Amsterdams kleinkunstfestival.
Ik ken de jongens van Hermitage niet persoonlijk. Ook artistiek voel ik niet zoveel verwantschap, behalve natuurlijk de enorme binding die uitgaat van het feit dat we beiden in die enge niche zitten van liedjesmakers in de eigen taal, waartoe ook de Rolling Stones en de Beatles behoren. Hermitage zingt over àndere dingen dan wij en de muziek vertrekt vanuit de piano, om dan naar een akoestisch arrangement uit te waaieren.
Het punt is dat ik dit echt wel goed vind, tekstueel en muzikaal. Qua podiumprésence heeft de frontman bovendien niet zoveel meer te leren: als je 900 Amsterdammers uit je hand laat eten en ze jou verkiezen voor de publieksprijs, dan kàn je het. In de eerste clip krijgen we trouwens een staaltje van “Divan” zijn volksmennerij. Zijn vraag om op het einde de band te fotograferen als hij “Nu” zegt, bouwt op een heel simpele maar effectieve manier een mooie lange spanningsboog.
Dankzij haar overwinning mag Hermitage 35 concerten spelen op Nederlandse bodem, wat het métier alleen maar zal ten goede komen. Het voorbije weekend waren ze te zien op de Melse Feesten. Het grote werk komt eraan op 24 juli 2011. Dan treden deze jongens aan op het Luisterplein van de Gentse Feesten, en gaan wij zeker eens kijken.
Eskimo
https://www.youtube.com/watch?v=nQ-deRpPIzQµ
In de waan
Als uitsmijter nog de blog van de frontman “Divan”, ofte David Van den Hende, die overigens woont in de vreemdste straat van Gent, de Limbastraat.