In oude liedjes speelt de oorlog een belangrijke rol. Zoals de Portugezen hun saudade hebben van achterblijvende vrouwen als de mannen gaan vissen op zee, zo heeft de Vlaming zijn part gehad van oorlogen, die minstens zo genadeloos waren als de oceaan. Als de soldaat al terugkwam, was hij met blindheid geslagen, dus bij het afscheid koesterde men weinig illusies op een vrolijk weerzien. Niettemin troostte men elkaar met een goede afloop of met de gedachte dat het vaderland er wel bij zal varen.
Eerst wilde ik er een tango van maken, maar dat werd toch net iets te feestelijk. Dus is het weer meerstemmige melancholie geworden, waarbij ik de eerste stem geleerd heb van mijn grootmoeder en de tweede erbij gefantaseerd.
Ik zeg adieu Marie, laat je hoofdje niet zo hangen
Ik zeg adieu Marie, hoor de trom roept m’in de rangen
Ik zeg adieu Marie, bijt ik morgen in het witte zand
Marie, Marie, ‘t was voor ‘t lieve vaderland
Marie, Marie, ‘t was te schoon, we moeten scheiden
Marie, Marie, hoor de trommel roept ten strijde
Marie, Marie, schatteboutje zacht en teer
Marie, Marie, wil niet huilen, ik kom weêr
1 gedachte over “Grootmoeders liedjes – (4) Afscheidsliedeken”
Het lied krijgt een ronduit prachtige dimensie door de tweede stem!