Het Web 2.0 is een dagelijkse bron van genot, zo zal elke vaste lezer van de Stanza-blog bevestigen, maar het brengt geregeld een flinke ergernis met zich mee (of was het dàt wat de lezer zou bevestigen?) Wat mij bijvoorbeeld flink de keel begint uit te hangen is hoe Google niet aflaat mij er aan te herinneren dat ik Nederlands spreek en dus steevast websites in mijn moedertaal selecteert boven misschien veel relevantere in een andere taal. Zelfs indien ik per abuis eens een anderstalige site aangeboden krijg, volgt dadelijk de wenk om het te laten vertalen door hun vertaaldienst. Je moet echt moeite doen om eens een artikel vast te krijgen in een andere taal en zeker een dat langer dan een week geleden geschreven is. Bij Facebook hebben ze een tijd geleden het nieuwe profiel aangeboden, dat ik links liet liggen omdat ik het té gretig vond naar mijn persoonlijke levenssfeer. Nu kondigt Facebook aan dat we tóch allemaal gezellig zullen overstappen. Dat valse gevoel van vrijheid en individualiteit, waarmee het Web 2.0 je toch voortdurend stuurt waarheen ze je willen hebben, dat begint mij een beetje te storen. Eén van mijn goede voornemens is om wat vaker een andere zoekmachine dan Google te gebruiken en de digitale zelfmoord op smoelboek is ook maar een kwestie van maanden meer.
Maar de kroon werd toch gespannen door Youtube deze week. Die fantastische gratis dienstverlener heeft zich ook bekwaamd in het automatisch suggereren van video’s aan haar gebruikers, op basis van eerder bekeken filmpjes. Ik heb er een hekel aan. In mijn stamrestaurant bestelde ik in het begin steevast een Schweppes Tonic bij het eten. De zesde keer werd het vloeibare deel van mijn bestelling niet meer opgenomen. Ik trok de wenkbrauwen hoger, waarop zij “ah, een tonic toch, nee?” en ik keek verstoord en bestelde een spa-bruis. Het zal ze leren mij voor een gat te vangen.
De grappenmakers van Youtube hadden voor mij in de aanbieding een video over een bijeenkomst van neonazi’s en nog een ander filmpje over Blood and Honour. Daaronder stond cursief “wegens het bekijken van Jan Puimège – Vrienden van het laatste glas“. Let dus goed op voor u besluit te klikken op onderstaand muzikaal fragment, want een associatie met het nationaalsocialisme is uw deel.
https://www.youtube.com/watch?v=j9vzKEARJPw
Dit onschuldige lied over een thema dat zo oud is als de straat, de kroegmakkers van toen, zoals veel mooier bezongen in bijvoorbeeld “De fanfare van honger en dorst” van Lieven Tavernier of de “Hooghuis blues” van Stanza, leidt dus naar het tromgeroffel en rechtmarcheren van het fascisme? Dat moet een vergissing zijn! Maar wacht eens even, heb ik toen niet ook nog andere liedjes van Jan Puimège beluisterd? Wie was Jan Puimège eigenlijk?
Ik ben naar Jan Puimège op zoek gegaan omdat er een prijs voor (Antwerpse) kleinkunst naar hem vernoemd is en ik hem nochtans niet kende. Mira, die ik erg bewonder om haar tekstueel vernuft, is een laureate van die prijs. Vrienden van het laatste glas was het eerste lied dat ik beluisterde. Ik vond het eerlijk gezegd het soort kleinkunst die het genre zijn kwade naam bezorgd heeft, met een toch wat melige benadering van het thema van de stamkroeg, weinig poëtisch en clichématig, en bovendien niet al te toonvast gezongen. Toch dreef ik nog wat verder op de golven van tjoetjoe en kwam terecht bij “Vlaanderen m’n vaderland” en “Ken jij dat land” twee liederen in de traditie van Berten Rodenbach, gecomponeerd voor het Vlaams Nationaal Zangfeest.
Neen, bij Youtube hebben ze echt een heel slim algoritme om video’s met elkaar te associëren. De langharige bard met groene parka zong niet alleen over melancholie en de obligate meisjesnaam (hoe suf!) maar had ook enkele protestliederen in de kast, die echter niet zozeer tegen het kapitalisme gericht waren, maar wel tegen le Belgique à Papa. Wie vandaag het Vlaams nationalisme aan het werk ziet, denkt misschien dat het een kwestie is van dikke rijkaards die het beu zijn de arme luie Waaltjes te steunen of barmhartig te zijn jegens de messentrekkende asielzoeker. De ware toedracht is altijd wat complexer: het Vlaams nationalisme is geworteld in een sociale strijd van de arme Vlaamse arbeider tegen het rijke franstalige establishment. De Volksunie was een links-nationalistische partij, naar evenbeeld van de Catalaanse nationalisten. Omdat de sociale balans gekanteld is, valt het ons vandaag moeilijk dat inzicht vast te houden. Het amalgaam van beweegredenen voor het Vlaams nationalisme wordt gemakshalve op één hoop gegooid en verdacht gemaakt als neo-fascisme en racisme. En pikant genoeg is dat ook niet hélemaal onwaar.
Dit is geen politieke blog, maar het is toch opmerkelijk dat de liefde voor de eigen taal en het bedrijven van cultuur in die taal hetzij wordt ondergebracht in de onschadelijke knulligheid met label “kleinkunst”, hetzij, wanneer minder onschadelijk want riekend naar Vlaamsgezindheid, een hakenkruis krijgt opgeplakt. Dat salonsocialistische cultuursnobs zich daaraan bezondigen, het zij zo. Dat echter een computer-algoritme van Youtube de associatie maakt tussen de overigens vreselijk belegen hymnes van Jan Puimège en bijeenkomsten van Bloed en Bodem, dat vind ik werkelijk heel straf. Ik vraag me af wat Mira er trouwens van vindt dat ze, als zeer cultuursalonfähige artieste, de Puimège-prijs gekregen heeft.
Verder te consumeren op eigen risico, zowel qua smaak als politieke connotatie:
1 gedachte over “Youtube, Bloed en Bodem”
Ja, het "nieuwe Facebook-profiel" had ik ook links laten liggen, weliswaar licht ervanuitgaande dat het uiteindelijk toch automatisch voor iedereen zou veranderen. Erger nog: toen ik wou kijken wat dat nieuwe profiel inhield en klikte op het "nieuwe profiel" was ik al onherroepelijk overgeschakeld, zonder enige noodzaak om in te stemmen met de aanpassing.
De enige reden waarom je vermoedelijk zelf moet overschakelen is een wijziging in de gebruiksvoorwaarden. Waarschijnlijk hebben we stilzwijgend weer wat privacyrechten afgestaan aan dhr. Zuckerberg.
Oh, en digitaal zelfmoord plegen op Facebook is niet echt mogelijk: als je je profiel wil afsluiten zegt Facebook: "we bewaren je gegevens voor mocht je later van gedacht veranderen." Het is dus eigenlijk meer een langgerokken digitale doodsreutel die je daar inzet…