Het begin van Stanza situeert zich zowat overal, afhankelijk van de visie die men erop na houdt. Onze geschiedenis is bijna zo eclectisch als de vier evangeliën. Volgens één mogelijke lezing, begon de huidige akte op een zolderkamer in Kessel-Lo, waar ik zo’n 7 jaar geleden een klein cabaretesk concertje gaf, dat genoeg bijval genoot om me het over deze boeg te doen gooien.
Ditmaal kregen we een plek voorbehouden in de tuin en werden de 80 genodigden met dwingende stem aldaar gesommeerd naar ons te komen luisteren. Ze bekloegen het zich niet, zo hoorden we achteraf en dat maakt ons blij. De feestneus kreeg naar goeie gewoonte een eigen lied voorgeschoteld, dat gedragen werd door “Bad guy” , een deun van Billie Eilish die op het hoofdkwartier van Stanza overuren draait. Omdat de gele hesjes al over hun hoogtepunt heen zijn en Filip Watteeuw in het Leuvense wellicht niet op veel herkenning moet rekenen, kreeg nieuwkomer “Mud Season” zijn kans, over een reis naar New England in een daartoe niet zo geschikt seizoen.
In de buitenlucht drong zich geluidsversterking op, wat toch altijd een aanpassing vergt. Wim zijn weldra te verschijnen bestseller “Optreden in Vlaanderen” bevat een heleboel nuttige tips, waaraan hij na dit optreden een paragraaf kan toevoegen “hoe leidt men de aandacht van het publiek weer weg van een dansende 90-jarige in de aanpalende tuin”. Zij gooide haar beentjes in de lucht op:
- Odessa
- Bonus
- Best guy
- Mud season
- Muggen in november
- Saint-Sorlain d’Arves
- Slaap kindje slaap
- Quality time met de kids
- Klaprozen
- #metoo
- Lalala
- (bis) Facebookmoeders
- (bis) Best guy