Nu België op de helling staat als vaderland, wordt het misschien tijd om de lofzang van Het Goede Doel, die ons land als enige toevluchtsoord zagen voor de om zich heen grijpende moderniteit, wat ook al veel zegt, te vervangen door de Stanzanische versie, die weergeeft hoe de Belg zelf denkt over zijn land. De Belg wil er namelijk wég.
België
Zie mij hier staan: een vrouw en een drukke baan
Mijn huis is bijna afbetaald
Een bekend verhaal: ik had jongensdromen
Hoe is het zover kunnen komen
’t Heeft lang genoeg geduurd, in België, in België
Hoog tijd voor avontuur
Ik verkoop de boel trek naar het zuiden warm en zwoel
Dierbaar België, ‘k ben het moe
Ik doe de boeken toe. ‘k Weet nog niet wanneer of hoe,
Maar ik heb nu al een goed gevoel
’t Heeft lang genoeg geduurd, in België, in België
Hoog tijd voor avontuur
Vaarwel ma en pa, nee ik ga niet naar Amerika
Beste vriend, goodbye, je was oprecht maar veel te saai.
Ik zit met een Pineau,
in een hoeve bij Bordeaux,
middernacht in korte broek
zonder zorgen
ik denk de hele tijd aan morgen
morgen Belgen op bezoek
© Stanza, 2004
Het is een iets melancholischer beeld dan de naïeve en goedgelovige blik waarmee die jongens van Het Goede Doel naar ons keken. “Omdat iedereen daar lacht” – met de Hollanders misschien.
