ik kom je zeggen dat ik je verlaat
We leven in andere tijden. Het zijn de vrouwen die hun mannen verlaten. ‘t Is niet dat ik vind dat dergelijk recht aan de mannen toebehoort. Ik hoop alleen dat die inhaalbeweging van tijdelijke aard is en in de toekomst mannen en vrouwen gewoon bij mekaar blijven, tenzij het natuurlijk écht niet meer gaat (en dan nog: als er kinderen mee gemoeid zijn, denk dan toch maar eerst aan de kinderen en maak jezelf niet wijs dat ze dat “wijs” vinden, twee huizen – geloof deze ervaringsdeskundige).
Vroeger was het dus anders, of dat wil Serge Gainsbourg ons toch graag doen geloven, hij die zijn vrouwen verliet voor ze hem konden verlaten, tot Jane Birkin vond dat hij ditmaal toch wat treuzelde met dat weglopen en allerminst treuzelde met de fles.
Ik zag de documentaire “L’homme qui aimait les femmes” en raakte overtuigd dat we hier met een volbloed kunstenaar te maken hebben, die besefte dat er wat Warhol bij de Brel moest om tussen ’70 en ’90 nog succes te boeken. De zoveelste Jood ook aan de top van het muziekwezen, naast Paul Simon, Lou Reed, Billy Joel, Bob Dylan, Leonard Cohen …
Hieronder de docu, met foutje in de synchronisatie, en bovenaan het vertaalde meesterwerk.
https://vimeo.com/57104261