Het leven draait in cirkels. Gelukkig mogen we nog even doordraaien tot de laatste cirkel sluit. Het snijpunt lag gisteren in Baasrode, waar mijn vaderlijk huis staat. Het huiskamerconcert bleek uiteindelijk een groot uitgevallen familiebijeenkomst te zijn. Ik was er niet rouwig om: de drang jezelf te bewijzen aan familie blijft aanwezig, zelfs op middelbare leeftijd. In mijn jeugd was de koffietafel van mijn familie aan vaderskant een schouwtoneel van kritisch denken, taalvaardigheid en zangstonden. Nu ik dat in een repertoire heb gekristalliseerd, vermengd met de verteltrant van moederskant, wil ik niets liever dan het terugvoeren naar de (halve) bron. Ik denk wel dat iedereen, ook de niet-leden van de familie, ervan genoten heeft. Ik was volledig ontspannen en kon zelf de uurlange boog prima volmaken. Dat gevoel meenemen naar schijnbaar stuggere plaatsen blijft een opdracht.
Ik was erg opgetogen dat enkele twijfelpunten in de set expliciet lof meegestuurd kregen. Zo weet ik dat “Beestje op je buik” een ander segment van het publiek raakt, of dezelfde mensen op een andere plek. Er is plaats voor het hart naast mijn cerebrale dadendrift. “De snoeier” kreeg hier wél het volle lachsalvo dat ik erin vermoedde. De inderhaast opgetrommelde “Loper” heeft een energiepeil dat nog niet in een ander liedje zat en werd zelfs op gejoel onthaald.
Boek mij. Ik ben klaar voor meer.
Speellijst
- Odessa
- Bonus
- De loper
- Hoofddoek
- Dief!
- Mmm Kwatta
- Een beestje op je buik
- De snoeier
- Facebookmoeders
- Quality time met de kids
- Opa Zjang nam Stella
- La la la
- Toespijs (bis 1)
- Het laatste lied (bis 2)
