In de beste riff ter wereld heb ik een nummer schandelijk over het hoofd gezien. Narcotic van Liquido (of was het nu Liquido van Narcotic?).
Behalve de oorwurm van een deun, dankt het lied zijn blijvende bekendheid aan de intrigerende lyrics: “and I called your name, my cocaine”. De song heet Narcotic, maar bijna iedereen zal zich de zanglijn herinneren over “Michael Caine”. Het is inderdaad tamelijk misleidend om eerst te zeggen: “en ik noemde je naam” om dan een drug te benoemen en niet een bekende acteur. Ik heb dus net als miljoenen andere onbevangen luisteraars lang gedacht dat dit nummer over Michael Caine ging. De meesten vinden de song uiteindelijk terug, net als ik, door het misverstand zelf te googelen. O Internet der Dingen!
In die zoekresultaten duikt overigens steevast een lied op dat wél over Michael Cane gaat. Het is er een van Madness
Het ska-element is grotendeels uit de muziek verdreven. De stijl doet me dan ook eerder denken aan OMD of de Human League, in hun latere ook al van punkinvloeden ontdane popdagen. De saxofoon mag pro forma meedoen – je krijgt er zowaar medelijden mee.
Gek toch, dat een nummer dat niét over Michael Caine gaat, als dusdanig bekender is dan een lied dat wél de Britse acteur als onderwerp heeft. En misschien heeft Liquido het idee bij Madness gehaald?
Dit doet de vraag rijzen of Michael Caine zelf dacht dat “Narcotic” over hem ging. Dat hangt grotendeels af van zijn ijdelheid, nietwaar Carly Simon?
