In volle voorbereiding van een nevenproject – drukdrukdruk! – heb ik tussendoor volgende vertaling gemaakt van wat intussen een jazz-standaard mag genoemd worden: Smile, dat Charlie Chaplin componeerde voor zijn film Modern Times. De oorspronkelijke tekst is van John Turner & Geoffrey Parsons en bla bla wikipedia.
Er bestaan talloze versies van, zoals Nat King Cole, Stevie Wonder en Michael Jackson, maar ik verwijs hier achtereenvolgens naar mijn heldin Janelle Monàe, een barbershop-versie, een arrangement voor klassieke gitaar en tot slot het tekstloze origineel uit de film zelf. Eerlijk gezegd vind ik de tekst bij vertaling nogal aan de spaarzame kant inzake mededogen en bovendien ne keer goed bleiten kan toch ook deugd doen.
https://www.youtube.com/watch?v=B-NpATPAa08
https://www.youtube.com/watch?v=rBoPMYOUgD4
2 gedachten over “Lach!”
Ik hoor je graag bezig ! En inderdaad, de tekst an sich loopt niet over van medeleven, maar klopt wel als je 't zingt.
Mooi, Dieter!
En nu gewoon wachten tot die donkere wolken weggaan, zeker?
Zelfs het gefluit was ok 😉