Onlangs hoorde ik Senne Guns zijn Goudvis op de radio. Jonge mensen die meevoelen met de eenzaamheid van oude vrouwtjes, het is altijd wat aanmatigend. Zo’n dertig jaar geleden deed Della Bosiers het hem voor.
De zwarte laag
In 1985 bracht Sting zijn solo-plaat “The dream of the blue turtles” uit. Het was mijn eerste echte LP op vinyl. In de 3de Latijn-Wiskunde verordende onze leraar Engels, de bezielende Hugo Aeyels, dat wij een bespreking brachten van een lied dat ons nauw aan het hart lag. Ik zou putten uit mijn dierbare eerste aankoop. De lat lag hoog want een onzer had gekozen voor “Goodnight Saigon” van Billy Joel, een lyrisch hoogtepunt in de popmuziek, dat vernuftig was gearrangeerd met geluiden van een helikopter. Niet eenvoudig om nog te scoren nadat iemand zich al de Vietnam-oorlog had toegeëigend. Lees verder De zwarte laag
Midlife crisis
Wanneer men het ambacht der toondichterij aanvat in de eigen taal, doemen vanzelf enkele grote Nederlandse voorbeelden op: de ongekroonde koning van de kleinkunst Boudewijn de Groot, de meester-versificator Drs. P als het om rijmen en metrum gaat, Doe Maar wanneer men het pop-arrangement opzoekt, The Scene voor wie denkt dat rocken in het Nederlands een belegen zaak is, of Spinvis wanneer tekst en klanktapijt naadloos in mekaar overvloeien.
Een minder inspirerend voorbeeld, ondanks een volumineus oeuvre en een nadrukkelijke aanwezigheid in de mij allerminst vreemde jaren 80, is Robert Long. Lees verder Midlife crisis
Ain’t nobody – Chaka Khan
In de jaren 80 maakten wij, onwetenden, een onderscheid tussen commerciële muziek, meestal door de aanwezigheid van een uitgekiende productie, en alternatieve muziek, die op zijn minst de illusie schiep dat ze uit het hart of de onderbuik kwam, al was het in werkelijkheid soms gewoon slordig. Lees verder Ain’t nobody – Chaka Khan
Trouwliederen
In vorig artikel zwaaide ik het wierookvat over Sara Bareilles prachtige trouwerslied “I choose you”. Een bruiloftsnummer is een slimme zet voor een artiest die wil overleven in deze armlastige dagen voor de muziekindustrie. Een héél slimme artiest, die vroeger wellicht nog veel betere muziek had kunnen maken maar zijn tering naar de nering zet, is Bruno Mars.
Hoe zit het eigenlijk in ons taalgebied? Lees verder Trouwliederen
Love song (2) en Sorry Sara!
Een paar posts geleden stond Sara Bareilles hier onterecht terecht als een one hit wonder: ik had sinds haar “Love Song” niet zoveel meer van haar gehoord maar dat lag dus geheel aan mij. De dame kan liedjes schrijven, gitaar én piano spelen en ze heeft een zeer, zeer goeie stem. Lees verder Love song (2) en Sorry Sara!
The cup song
Een collega opperde om tijdens een Ierse avond “the cup song” te laten brengen. Ik zei dat dat wel een leuk maar geen Iers liedje is. Zij dacht dat het dat in oorsprong wel was en ik rook een Stanza-artikel. Lees verder The cup song
Het Gentse volkslied in de Ghelamco-arena
Om het 250ste artikel op deze blog te vieren, doen we het populairste item van de voorbije zes jaar nog eens over. Op 25 mei 2011 publiceerden we namelijk “Het Gentse volkslied in het Ottenstadion“. Dat werd sindsdien meer dan 6000 keer gelezen, onder meer dankzij een opstoot van belangstelling voor dit onderwerp op 21 mei van dit jaar, toen Het Nieuwsblad onze site opgaf als bron voor hun bloemlezing . De übertroef van het nieuwe AA Gent is zonder twijfel de verhuizing naar de Ghelamco-arena dus een actualizering van ons artikel dringt zich op. Lees verder Het Gentse volkslied in de Ghelamco-arena
Aller ogen zijn gericht op Kwatta
De meeste volgers van deze website weten dat halverwege het optreden een muzikaal intermezzo van kracht is dat zogezegd moet dienen als reclamespot voor Kwatta. Sommige adepten doen nog beter: zij vinden op het wereldwijde web een liedje dat inderdaad ter ere van dit chocolademerk is gecomponeerd. Lees verder Aller ogen zijn gericht op Kwatta
Frans Ieven of het wonder van het arrangement
In onze reeks Hoe schrijf ik een lied heb ik al gewezen op het belang van een arrangement. Sommige liedjes die in ons collectief geheugen zitten gegrift, ontlenen hun kracht niet alleen aan de tekst of de melodie, maar ook aan het arrangement. Zo’n lied is “De zotte morgen” van Zjef Vanuytsel. Lees verder Frans Ieven of het wonder van het arrangement