In de jaren 80 maakten wij, onwetenden, een onderscheid tussen commerciële muziek, meestal door de aanwezigheid van een uitgekiende productie, en alternatieve muziek, die op zijn minst de illusie schiep dat ze uit het hart of de onderbuik kwam, al was het in werkelijkheid soms gewoon slordig. Lees verder Ain’t nobody – Chaka Khan
Trouwliederen
In vorig artikel zwaaide ik het wierookvat over Sara Bareilles prachtige trouwerslied “I choose you”. Een bruiloftsnummer is een slimme zet voor een artiest die wil overleven in deze armlastige dagen voor de muziekindustrie. Een héél slimme artiest, die vroeger wellicht nog veel betere muziek had kunnen maken maar zijn tering naar de nering zet, is Bruno Mars.
Hoe zit het eigenlijk in ons taalgebied? Lees verder Trouwliederen
Love song (2) en Sorry Sara!
Een paar posts geleden stond Sara Bareilles hier onterecht terecht als een one hit wonder: ik had sinds haar “Love Song” niet zoveel meer van haar gehoord maar dat lag dus geheel aan mij. De dame kan liedjes schrijven, gitaar én piano spelen en ze heeft een zeer, zeer goeie stem. Lees verder Love song (2) en Sorry Sara!
The cup song
Een collega opperde om tijdens een Ierse avond “the cup song” te laten brengen. Ik zei dat dat wel een leuk maar geen Iers liedje is. Zij dacht dat het dat in oorsprong wel was en ik rook een Stanza-artikel. Lees verder The cup song
Het Gentse volkslied in de Ghelamco-arena
Om het 250ste artikel op deze blog te vieren, doen we het populairste item van de voorbije zes jaar nog eens over. Op 25 mei 2011 publiceerden we namelijk “Het Gentse volkslied in het Ottenstadion“. Dat werd sindsdien meer dan 6000 keer gelezen, onder meer dankzij een opstoot van belangstelling voor dit onderwerp op 21 mei van dit jaar, toen Het Nieuwsblad onze site opgaf als bron voor hun bloemlezing . De übertroef van het nieuwe AA Gent is zonder twijfel de verhuizing naar de Ghelamco-arena dus een actualizering van ons artikel dringt zich op. Lees verder Het Gentse volkslied in de Ghelamco-arena
Aller ogen zijn gericht op Kwatta
De meeste volgers van deze website weten dat halverwege het optreden een muzikaal intermezzo van kracht is dat zogezegd moet dienen als reclamespot voor Kwatta. Sommige adepten doen nog beter: zij vinden op het wereldwijde web een liedje dat inderdaad ter ere van dit chocolademerk is gecomponeerd. Lees verder Aller ogen zijn gericht op Kwatta
Frans Ieven of het wonder van het arrangement
In onze reeks Hoe schrijf ik een lied heb ik al gewezen op het belang van een arrangement. Sommige liedjes die in ons collectief geheugen zitten gegrift, ontlenen hun kracht niet alleen aan de tekst of de melodie, maar ook aan het arrangement. Zo’n lied is “De zotte morgen” van Zjef Vanuytsel. Lees verder Frans Ieven of het wonder van het arrangement
Liedjes die (niet) gaan over Michael Caine
In de beste riff ter wereld heb ik een nummer schandelijk over het hoofd gezien. Narcotic van Liquido (of was het nu Liquido van Narcotic?).
Huiskamerconcert VCMC Gent
Temidden van toestanden vermocht het eenmansorkest Stanza nog eens een huiskamer te vermaken. Die puilde uit van een honderdtal supporters en steunende leden van VCMC Gent, ’t is te zeggen, de vrouwenvolleybalclub waarin twee mijner schoonzussen acteren.
Love song
In 2007 verscheen Sara Bareilles even aan het firmament van de pop, in de verste uitloper van de tijd waarin een hitparade nog klassiek opgebouwde songs bevatte. Na haar “Love song” hoorden we niets meer van haar. Dat is wel erg ironisch en dat snap ik nu pas.